Mια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ηθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Οταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μιά λαμπρή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει:
- «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»
- «Οχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος. Εχω ασήμι και χρυσάφι
στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που
επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
- «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
- «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου
χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιo πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.
- «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου»
- «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ηταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.
- «Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».
Ηταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη
από τέτοια ευγνωμοσύνη που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν
στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη Γνώση:
- «Γνώση, ποιός με βοήθησε;»
- «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
- «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
- <<Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη...>
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ηθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Οταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μιά λαμπρή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει:
- «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»
- «Οχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος. Εχω ασήμι και χρυσάφι
στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που
επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
- «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
- «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου
χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιo πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν βοήθεια.
- «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου»
- «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ηταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.
- «Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».
Ηταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη
από τέτοια ευγνωμοσύνη που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν
στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη Γνώση:
- «Γνώση, ποιός με βοήθησε;»
- «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
- «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
- <<Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη...>
Η ΑΓΑΠΗ , ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ
Η αγάπη μια λέξη τόσο μικρή μα με τόση μεγάλη αξία, σημασία...
Και όμως οι άνθρωποι τώρα την έχουν αλλάξει... Την λένε χωρίς να τη νιώθουν, χωρίς να την εννοούν... Σου λένε η αγάπη πάει και έρχεται... Αντίο...
Μεγάλο λάθος! H αγάπη είναι παντοτινή... Η αγάπη σε γεμίζει σε κάνει να αντέχεις, να υπομένεις, να περιμένεις.... Να περιμένεις αυτό που αγαπάς... Να υπομένεις κάθε λάθος.
... Ο έρωτας είναι αυτός που πάει και έρχεται... Δεν είναι παντοτινός...
Με τον έρωτα όμως έρχεται και η αγάπη....και τότε από κάτι μικρό γίνεται κάτι μεγάλο, κάτι παντοτινό, αληθινό.... Λένε " Σ' αγαπώ" από την πρώτη στιγμή που σε γνωρίζουν....
Σε γνωρίζουν επιφανειακά, δεν γίνεται να αγαπάς πριν γνωρίζεις τον άλλο σε βάθος.... πριν γνωρίσεις τον πραγματικό του εαυτό.
Λένε "σ' αγαπώ" από τον φόβο της μοναξιάς για να νιώσουν κάποιο απλά και μόνο μαζί τους δίπλα τους...
Η πραγματική αγάπη κρατάει για πάντα.....Δεν σβήνει ! Oσος καιρός και να περάσει την κρατάw για πάντα μέσα στην καρδιά σου.... Μένει...
---------------------------------------------
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΝΑΙ (αποψή μου)
Για μένα το σ'αγαπώ δεν είναι τόσο πολύ ερωτική λέξη... Η αγάπη είναι ένα αγνό συναίσθημα, που το νιώθεις για τον φίλο/την φίλη σου, τη μητέρα σου, τον πατέρα σου, τον αδερφό/την αδερφή σου... γενικά για τον συνάνθρωπό σου..
Ο Χριστός είπε "Αγαπάτε τον ΠΛΗΣΙΟΝ (δεν εννοούσε ερωτικό σύντροφο) σας, όπως εγώ σας αγάπησα!"
Οπότε καταλαβαίνετε τι εννοώ...
Την έννοια που δίνουν όλοι στη φράση "σ'αγαπώ", εγώ την δίνω στη φράση "είμαι
ερωτευμένος μαζί σου"...
Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα υπέροχο, που το νιώθεις σπάνια, και δεν μπορείς να το νιώσεις για 2 άτομα ταυτόχρονα, αλλιώς απλά παίζεις με τα συναισθήματα των άλλων... Είσαι ερωτευμένος με κάποιον όταν σου λέιπει ακόμα κι αν έχει πάει στο διπλανό δωμάτιο, όταν κλείνεις τα μάτια σου και τον/την βλέπεις, όταν τον/την σκέφτεσαι και χαμογελάνε τα χείλη μαζί με την ψυχή σου...
Αυτά είναι ο έρωτας και η αγάπη για μένα, και δεν τα γράφω προσπαθώντας να αλλάξω την άποψη κανενός...
Aπλά τη γνώμη μου λέω!
---------------------------------------
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΠΕΛΑΣ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ? ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ...ΕΤΣΙ,ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ!
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ...
ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ,ΣΠΙΤΙ,ΔΟΥΛΕΙΑ,ΚΑΦΕΔΑΚΙΑ,ΠΟΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΑΔΕΙΑΖΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.ΑΛΛΑΓΗ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΧΕΣΗ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΓΑΖΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΟΥΝ ΔΟΥΛΕΥΕ ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ.ΟΜΟΡΦΟΣ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ,ΜΕ ΒΛΕΜΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΤΡΕΛΙΤΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΑΝΤΑΛΙΖΕ.ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΠΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΜΕ ΠΟΝΗΡΟ ΒΛΕΜΜΑ.
ΗΡΘΕ Ο ΤΣΑΚΩΜΟΣ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ.ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ(Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ) ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΦΕΥΓΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ...ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ.
ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΟ.ΜΙΛΑΓΑΜΕ,ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΜΕ,ΖΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ.ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΝΑ!ΜΑΣ ΖΗΛΕΥΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ.
ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ!
ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΚΟΒΟΝΤΟΥΣΑΝ! ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ!ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΕ!ΤΟ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΙΧΑ ΝΙΩΣΕΙ ΠΩΣ ΜΆΓΑΠΟΥΣΕ!ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ!
ΗΜΑΣΤΑΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΑΖΙ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΑ,ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ!
ΑΛΛΑΞΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ....
ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΥΧΤΑ.ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΙΓΟ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑΝ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΤΣΑΚΩΜΟΙ.ΕΚΛΑΙΓΑ,ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑ...ΤΙΠΟΤΑ.ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΛΛΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΓΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΑΩ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ...ΕΦΥΓΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΣΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ.ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΑΛΛΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΡΑΓΙΖΕ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΑΜ!
ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕ,ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ,ΧΑΡΗΚΑ,ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΝΕΙΡΑ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ.ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΑΜΕ.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΓΚΥΜΩΣΙΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΕΣΤ.ΑΠΑΙΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ.ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ,ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ,ΜΕ ΕΒΡΙΣΕ,ΜΕ ΕΞΕΦΤΕΛΙΣΕ ΑΦΟΥ ΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ.ΑΛΛΑΞΕ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΞΕ ΠΑΛΙ.
ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΕ ΧΤΥΠΑΕΙ,ΝΑ ΜΕ ΒΡΙΖΕΙ,ΝΑ ΜΕ ΒΛΑΣΤΗΜΑΕΙ,ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ.
ΤΙ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ?
ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΑΘΕΙ?
ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ,ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ,ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ!
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ?
ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΤΕΣΤ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.ΑΡΝΗΤΙΚΟ!ΕΓΙΝΕ ΕΞΑΛΛΟΣ!ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ!ΜΑ,ΚΑΛΑ ΤΙ ΕΛΕΓΕ?ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΡΙΨΕΙ?
ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΣΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ.ΕΚΛΑΙΓΑ,ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ,ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ!
ΜΕ ΓΥΡΙΣΕ,ΕΣΚΙΣΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΒΙΑΣΕ.ΠΟΝΑΓΑ.ΦΩΝΑΖΑ.ΤΙΠΟΤΑ.ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΓΕΛΑΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΝΤΥΘΩ.
ΗΜΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΜΕΝΗ,ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΗ.ΕΚΛΑΙΓΑ.
ΝΤΥΘΗΚΕ ΕΒΑΛΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ.
ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ,ΔΕΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕ.ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ.
ΚΟΙΤΑΧΤΗΚΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΥΤΗ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΜΟΥ...ΜΕΛΑΝΙΕΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ.ΠΟΝΟΣ ΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΨΥΧΙΚΟΣ.
ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ?ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΑΘΕΙ?ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ?ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?
3 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΩ,ΝΑ ΠΟΝΑΩ,ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ,ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ,ΝΑ ΚΑΤΑΡΙΕΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ...ΧΤΥΠΗΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ.ΤΟΥ ΤΟ ΕΚΛΕΙΣΑ.Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΕ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ.
ΜΕ ΠΗΡΕ ΞΑΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΕΣ.ΑΠΑΝΤΗΣΑ.ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΒΡΙΖΕΙ.
ΜΕ ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ ΕΙΠΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΘΕΝΑ!
ΤΙ?
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ?
ΤΟ ΕΚΛΕΙΣΑ.ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ.
ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ.ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ.ΜΕ ΣΑΚΑΤΕΨΕ.ΜΕ ΑΔΕΙΑΣΕ.ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕ.ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΗΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ.ΗΜΟΥΝ ΓΕΜΑΤΗ,ΖΩΝΤΑΝΗ.ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ.
ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΕΙΞΕΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΣΟ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ.ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΠΑΘΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΕΤΣΙ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΜΙΣΗΣΕ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ.ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΑΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΟΥΝ.
ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ?
ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΩ!
ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΩ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΝΑ Ε ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΑΓΑΠΗ.
ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ.ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΡΑΣ.
ΕΓΩ ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ,ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ,Η ΖΩΗ ΜΟΥ,Η ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΟΥ!
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΠΟΥ ΧΑΡΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΗΝ ΕΝΙΩΣΑ.
ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΩ ΠΟΤΕ!
ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΟΣΩΝ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΒΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ,ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ,ΜΕ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ.
ΕΓΩ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ.ΑΥΤΟΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕ ΛΙΓΟ Η ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΕΛΙΚΑ.ΕΧΕΙ ΚΑΛΗ ΨΥΧΗ,ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΙΑ ΟΝΕΙΡΑ....ΠΕΘΑΙΝΩ!ΕΧΩ ΚΑΡΚΙΝΟ!ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ 22.
ΘΑ ΦΥΓΩ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ!
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ...
ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ,ΣΠΙΤΙ,ΔΟΥΛΕΙΑ,ΚΑΦΕΔΑΚΙΑ,ΠΟΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΑΔΕΙΑΖΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.ΑΛΛΑΓΗ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΧΕΣΗ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΓΑΖΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΟΥΝ ΔΟΥΛΕΥΕ ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ.ΟΜΟΡΦΟΣ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ,ΜΕ ΒΛΕΜΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΤΡΕΛΙΤΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΑΝΤΑΛΙΖΕ.ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΠΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΜΕ ΠΟΝΗΡΟ ΒΛΕΜΜΑ.
ΗΡΘΕ Ο ΤΣΑΚΩΜΟΣ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ.ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ(Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ) ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΦΕΥΓΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ...ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ.
ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΟ.ΜΙΛΑΓΑΜΕ,ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΜΕ,ΖΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ.ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΝΑ!ΜΑΣ ΖΗΛΕΥΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ.
ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ!
ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΚΟΒΟΝΤΟΥΣΑΝ! ΕΝΙΩΘΑ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ!ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΑ ΚΑΙ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΕ!ΤΟ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΙΧΑ ΝΙΩΣΕΙ ΠΩΣ ΜΆΓΑΠΟΥΣΕ!ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ!
ΗΜΑΣΤΑΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΜΑΖΙ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΑ,ΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ!
ΑΛΛΑΞΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ....
ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΥΧΤΑ.ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΙΓΟ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΑΛΛΑΖΑΝ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΤΣΑΚΩΜΟΙ.ΕΚΛΑΙΓΑ,ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑ...ΤΙΠΟΤΑ.ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΛΛΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΓΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΦΑΩ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ...ΕΦΥΓΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΣΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕ.ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΑΛΛΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΡΑΓΙΖΕ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΑΜ!
ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕ,ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ,ΧΑΡΗΚΑ,ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΝΕΙΡΑ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ.ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΑΜΕ.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΓΚΥΜΩΣΙΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΕΣΤ.ΑΠΑΙΤΗΣΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ.ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ,ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ,ΜΕ ΕΒΡΙΣΕ,ΜΕ ΕΞΕΦΤΕΛΙΣΕ ΑΦΟΥ ΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ.ΑΛΛΑΞΕ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΞΕ ΠΑΛΙ.
ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΕ ΧΤΥΠΑΕΙ,ΝΑ ΜΕ ΒΡΙΖΕΙ,ΝΑ ΜΕ ΒΛΑΣΤΗΜΑΕΙ,ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ.
ΤΙ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ?
ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΑΘΕΙ?
ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ,ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ,ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ!
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ?
ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΤΕΣΤ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.ΑΡΝΗΤΙΚΟ!ΕΓΙΝΕ ΕΞΑΛΛΟΣ!ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ!ΜΑ,ΚΑΛΑ ΤΙ ΕΛΕΓΕ?ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΡΙΨΕΙ?
ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΣΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ.ΕΚΛΑΙΓΑ,ΦΩΝΑΖΑ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ,ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ!
ΜΕ ΓΥΡΙΣΕ,ΕΣΚΙΣΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΒΙΑΣΕ.ΠΟΝΑΓΑ.ΦΩΝΑΖΑ.ΤΙΠΟΤΑ.ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΓΕΛΑΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΝΤΥΘΩ.
ΗΜΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΜΕΝΗ,ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΗ.ΕΚΛΑΙΓΑ.
ΝΤΥΘΗΚΕ ΕΒΑΛΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ.
ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ,ΔΕΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕ.ΜΕ ΑΦΗΣΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ.
ΚΟΙΤΑΧΤΗΚΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΥΤΗ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΜΟΥ...ΜΕΛΑΝΙΕΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ.ΠΟΝΟΣ ΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΨΥΧΙΚΟΣ.
ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ?ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΑΘΕΙ?ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ?ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?
3 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΩ,ΝΑ ΠΟΝΑΩ,ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ,ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ,ΝΑ ΚΑΤΑΡΙΕΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ...ΧΤΥΠΗΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ.ΤΟΥ ΤΟ ΕΚΛΕΙΣΑ.Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΕ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ.
ΜΕ ΠΗΡΕ ΞΑΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΕΣ.ΑΠΑΝΤΗΣΑ.ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΒΡΙΖΕΙ.
ΜΕ ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ ΕΙΠΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΘΕΝΑ!
ΤΙ?
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΠΡΟΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ?
ΤΟ ΕΚΛΕΙΣΑ.ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ.
ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ.ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ.ΜΕ ΣΑΚΑΤΕΨΕ.ΜΕ ΑΔΕΙΑΣΕ.ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕ.ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΗΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΑ.ΗΜΟΥΝ ΓΕΜΑΤΗ,ΖΩΝΤΑΝΗ.ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ.
ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΕΙΞΕΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΣΟ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΑΖΙ.ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΠΑΘΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΕΤΣΙ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΜΙΣΗΣΕ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ.ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΑΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΟΥΝ.
ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ?
ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΩ!
ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΩ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΝΑ Ε ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΑΓΑΠΗ.
ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ.ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΡΑΣ.
ΕΓΩ ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ,ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ,Η ΖΩΗ ΜΟΥ,Η ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΟΥ!
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΠΟΥ ΧΑΡΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΗΝ ΕΝΙΩΣΑ.
ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΩ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΩ ΠΟΤΕ!
ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΟΣΩΝ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΒΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ,ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ,ΜΕ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ.
ΕΓΩ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ.ΑΥΤΟΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕ ΛΙΓΟ Η ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΕΛΙΚΑ.ΕΧΕΙ ΚΑΛΗ ΨΥΧΗ,ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΙΑ ΟΝΕΙΡΑ....ΠΕΘΑΙΝΩ!ΕΧΩ ΚΑΡΚΙΝΟ!ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ 22.
ΘΑ ΦΥΓΩ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου