Ένας μοναχικός ονειροβάτης της καθημερινότητας http://galazioneiro.blogspot.gr/
Ο πλούσιος... θάνατος
Μια άλλη σημαντική παράμετρος έχει να κάνει με την «κληρονομιά του πολέμου». Το 1943 6.000 στρατιώτες των ΗΠΑ κατέσκαψαν το νησί για να κτίσουν αεροπορική βάση. Εστρωσαν με αεροδιάδρομο το ένα τρίτο της καλλιεργήσιμης γης χρησιμοποιώντας για οικοδομικό υλικό κοράλλια που ξέθαψαν από 11 ορυχεία-πηγάδια. Τα πηγάδια αυτά έμειναν ανοιχτές πληγές στον εύθραυστο φλοιό του εδάφους που επιτρέπουν στο θαλασσινό νερό να διαβρώνει την ενδοχώρα και να αλλοιώνει το πόσιμο νερό. Ακόμη χειρότερα: ενδέχεται η μακροχρόνια αυτή διαδικασία να έχει διαβρώσει και τα ασβεστολιθικά πετρώματα που υποβαστάζουν τις ατόλες, όπως ακριβώς συνέβη και στις Βερμούδες.
Είτε λοιπόν η θάλασσα ανεβαίνει εξαιτίας των αερίων του θερμοκηπίου είτε όχι, υπάρχουν σημάδια που μας θυμίζουν ότι η διάβρωση των εξωτικών νησιών συνδέεται άμεσα και με τη διάβρωση του τρόπου ζωής τους από τον καταναλωτισμό και την οικοδομική αφροσύνη του τεχνολογικού μας πολιτισμού. Είναι σκληρό να το λες, αλλά το να ζητά εκ των υστέρων ο «τοξικομανής» αποζημίωση από τον έμπορο που του πουλούσε τα «ναρκωτικά» απλώς του δίνει ελπίδες για έναν πιο πλούσιο... θάνατο. Το αν θα «τη γλιτώσει» όμως παραμένει τραγικά αμφίβολο.
Από το θερμοκήπιο στον καταψύκτη
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Συνέδριο του Νταβός τον Ιανουάριο ο διευθυντής του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης Δρ Robert Gagosian παρουσίασε μια ανατριχιαστική προοπτική του κλίματος: αν η ατμόσφαιρα συνεχίσει να θερμαίνεται, μπορεί να πυροδοτηθεί μια απότομη διαδικασία κατάψυξης της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού - όπου εδράζεται το 60% της παγκόσμιας οικονομίας.
Κατά τα λεγόμενά του, αυτό θα σημαίνει πτώση της θερμοκρασίας κατά δέκα βαθμούς στις BA ΗΠΑ και στη Δυτική Ευρώπη. Κάτι τέτοιο αρκεί για να αρχίσουν να εξαπλώνονται παγετώνες από τις Αλπεις, να παγώνουν ποτάμια, λιμάνια και αεροδρόμια, να δημιουργηθεί ανεπανάληπτη ενεργειακή κρίση, να καταστραφούν σοδειές και ιχθυοκαλλιέργειες, να αλλάξουν οι πηγές διατροφής μας - με λίγα λόγια, να αλλάξει ο κόσμος που ξέρουμε. Οσο για το «απότομο» της διαδικασίας, ο Gagosian είναι απελπιστικά ωμός: μπορεί να συμβεί μέσα στην επόμενη δεκαετία και να διαρκέσει εκατοντάδες χρόνια!
Τα στοιχεία που στηρίζουν μια τέτοια θεωρία έχουν συσσωρευθεί τα τελευταία 10-15 χρόνια. Τα όσα συνέβησαν όμως την τελευταία χρονιά έπεισαν τους ερευνητές να «πουν τα πράγματα έξω από τα δόντια». Ο πλανήτης ενδέχεται να επιστρέφει στην εποχή των παγετώνων.
Το κλειδί των κλιματικών αλλαγών βρίσκεται στα δύο βασικά συστατικά του κλίματος: την ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς. H ατμόσφαιρα κυκλοφορεί τη ζέστη και την υγρασία ανά την υφήλιο, αλλά στην ουσία αναδιανέμει μόνο τη μισή από την ενέργεια που λαμβάνει η Γη από τον Ηλιο. H άλλη μισή μεταφέρεται από τους ωκεάνιους δρόμους.
Το κυκλοφορικό σύστημα του κλίματος στον ωκεανό αποτελείται από ένα πολύπλοκο σύστημα ρευμάτων που ονομάζεται Μέγας Ωκεάνιος Ιμάντας. Το πιο γνωστό στον κόσμο κομμάτι του είναι το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream), που μεταφέρει υδάτινους όγκους ισοδύναμους με 75 Αμαζονίους. Αυτό, αφού μεταφέρει θερμά και εν πολλοίς γλυκά νερά από τον Ισημερινό ως τη Γροιλανδία - αποδίδοντας πολύτιμη θερμότητα στην ατμόσφαιρά τους -, ψύχεται, καταδύεται στην άβυσσο και επιστρέφει στον Νότιο Ατλαντικό. Αν αυτός ο «ιμάντας μεταφοράς ενέργειας» διακόψει τη λειτουργία του, το Βόρειο Ημισφαίριο θα γίνει... παγωτό. Από τα πολύχρονα πειράματα στους πόλους και τα δείγματα πετρωμάτων που έχουν εξετάσει οι επιστήμονες είναι βέβαιοι ότι πριν από 12.000 χρόνια συνέβη κάτι τέτοιο στον Βόρειο Ατλαντικό και κράτησε... 1.300 χρόνια! Αυτή η περίοδος βαφτίστηκε Νεότερη Δρυάς και είναι μία μόνο από τις πολλές παρόμοιες που γνώρισε η Γη στην προϊστορία της.
Πριν από 1.000 χρόνια, σε μια περίοδο ασυνήθιστα υψηλών θερμοκρασιών - όπως σήμερα -, Βίκινγκς της Νορβηγίας αποίκησαν τη Γροιλανδία και τη BA Αμερική. Υστερα από 500 χρόνια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις αποικίες τους, ακριβώς τότε που οι επιστήμονες πιστεύουν ότι συνέβη η τελευταία «διακοπή λειτουργίας του ιμάντα».
H κύρια ένδειξη που έχουν οι ωκεανολόγοι ότι αυτό θα συμβεί πάλι τώρα είναι οι μετρήσεις των υδάτων του Ρεύματος του Κόλπου που βυθίζονται στη Θάλασσα της Γροιλανδίας. Ηδη καταμετρούν ότι αυτά βυθίζονται κατά 20% πιο αργά απ' ό,τι τη δεκαετία του '70. Αν συνεχίσει έτσι, πότε θα σταματήσει ο «ιμάντας»; Στο 25%; στο 49%; στο 60%; Οι επιστήμονες λένε ότι θα συμβεί απότομα, σαν να κλείνει κάποιος τον διακόπτη.
Τον περυσινό Φεβρουάριο νέα δεδομένα χτύπησαν συναγερμό: τα παγόβουνα σε Βόρειο και Νότιο Πόλο άρχισαν να λιώνουν ταχύτερα - προσθέτοντας νέους υδάτινους όγκους στην «μπανιέρα» - και η πυκνότητα των επιπέδων αλάτωσης του Βόρειου Ατλαντικού έδειξε ότι πλησιάζουμε στο κρίσιμο σημείο. Οι ερευνητές έπαψαν πλέον να μιλούν για «ενδεχόμενο». Εχουν τη σιγουριά ότι θα περάσουμε από τις τροπικές καταιγίδες στις χιονοθύελλες και στους πάγους. Μας καλούν απλώς να ετοιμαστούμε ανάλογα. Πόσο ανάλογα; Καλύτερα πάντως και από τους... Βίκινγκς!
Είμαστε σίγουροι πως κάποιος, κάπου, θα το έχει φέρει και στη χώρα μας, αλλά εμείς το βρήκαμε στο ThinkGeek:
Το ιπτάμενο ξυπνητήρι!
Πόσες φορές δεν έτυχε να χάσετε «εκείνο το σημαντικό ραντεβού», να καθυστερήσετε στη δουλειά, να «στήσετε» το έτερον ...τρήμισυ επειδή, απλά, δεν καταφέρατε να ξυπνήσετε; Πόσες φορές δεν έτυχε το ξυπνητήρι να αρχίσει να χτυπά αλλά εσείς, με μια ασυναίσθητη αλλά άκρως εξειδικευμένη κίνηση, να το κοπανήσετε με δύναμη στο κατάλληλο σημείο ώστε να «το βουλώσει» για να συνεχίσετε ανενόχλητοι τον ύπνο σας; Καμία;
Ούτε και εμείς (απλά, αγνοούμε όλους τους εξωτερικούς ήχους και παραμένουμε σε χειμερία νάρκη), αλλά πάραυτα, το… ιπτάμενο ξυπνητήρι είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Τρελή, ναι, περίεργη, ναι, ακόμη περισσότερο… Σίγουρα όμως ενδιαφέρουσα.
Πρόκειται για ένα ξυπνητήρι σαν όλα τα άλλα, που διαφέρει στο ότι είναι εξοπλισμένο με… έλικα στο ανώτερο σημείο του. Όταν έρχεται η ώρα να αναλάβει το θεάρεστο έργο του, δεν αρχίζει απλά να χτυπά, αλλά… εκτοξεύεται προς το ταβάνι και παραμένει ιπτάμενο μέχρι να ολοκληρώσει την αποστολή του. Έτσι, αν θέλει κανείς να το σταματήσει, πρέπει να σηκωθεί, να το… εντοπίσει και να το απενεργοποιήσει, κατά πάσα πιθανότητα κουνώντας τα χέρια προς τον ουρανό σε απροσδιόριστες, πανικόβλητες κινήσεις.
Έφηβη από, πού αλλού, τη Χώρα των Περήφανων Αετών, έστειλε μέσα σε ένα μήνα, ούτε λίγο ούτε πολύ, 14.528 μηνύματα SMS από το κινητό της. Δεν γνωρίζουμε αν η συσκευή επέζησε.
Όταν ο πατέρας της ανώνυμης έφηβης πήρε στα χέρια του το λογαριασμό, δεν πίστευε στα μάτια του. Σίγουρα ήταν λάθος, αφού δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να στείλει κανείς περισσότερα από δεκατεσσεράμισυ… χιλιάδες μηνύματα μέσα σε ένα μήνα – 14.528 για την ακρίβεια. Ήταν;
Πήρε στα χέρια του ένα κομπιουτεράκι και υπολόγισε πως η μονάκριβη και, σίγουρα, μοσχοαναθρεμένη κορούλα του έστελνε καθημερινά επί ένα μήνα περίπου 500 μηνύματα (!). Όταν ζήτησε εξηγήσεις από το τέκνο του, του θύμισε πως, ευτυχώς, είχε πρόγραμμα κινητής «χωρίς περιορισμό μηνυμάτων» - αλλιώς ο λογαριασμός θα του κόστιζε περίπου… $3000!
Το όλο συμβάν δεν μας φαίνεται και τόσο περίεργο, αφού γνωρίζουμε πως δεν γνωρίζουμε –κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει- τι τρέχει μέσα στο εμφανώς προβληματικό μυαλό των έφηβων κοριτσιών. Ομολογούμε όμως πως θα θέλαμε να μάθουμε ποια συσκευή χρησιμοποιούσε η μικρή, αφού αν μη τι άλλο πρέπει να είναι εκπληκτικά ανθεκτική.
Εδώ και τέσσερις περίπου μήνες κυκλοφορεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης ξένοιαστη και ανέμελη, χαρούμενη για τη “νέα της εμφάνιση” (TM). Η ελληνικής καταγωγής Κάρολ Κασοπαπαντόπουλος. ήταν η πρώτη που δέχτηκε τη μαγική αναβάθμιση του Δρ. Νταχίρ, η οποία της χάρισε όχι απλώς ένα τέλειο, αλλά το απόλυτο στήθος που μπορεί να προσαρμοστεί κατά τις προσταγές κάθε περίστασης!
Η δεσποινίς Κάρολ δεν ήταν ικανοποιημένη από την εμφάνιση του στήθους της:
“Όπου το έδειχνα, το σχολίαζαν: στους φίλους μου, στην οικογένεια μου, στη δουλειά μου, στο Μετρό… Όλοι είχαν κάτι να πουν – παντού φαινόταν να τραβά την προσοχή”.
Όταν λοιπόν είδε μια αγγελία τοιχοκολλημένη σε μια μπουάτ για μια νέα, ανεπίσημη μέθοδο επέμβασης στήθους, αποφάσισε να τη δοκιμάσει.
“Στην Ινδία, ήταν δύσκολα τα πράγματα” μας είπε με λυπημένο ύφος ο λυτρωτής της Κάρολ, Δρ. Νταχίρ, αναπολώντας την πατρίδα του και τα χρόνια της χολέρας που έζησε εκεί κατά τις σπουδές του. “Δεν είναι μόνο η φτώχια και οι δύσκολες συνθήκες, αλλά και η εμμονή στις παραδόσεις, τη σεμνότητα, το σεβασμό προς το συνάνθρωπο. Όλα αυτά μπορούν –και μπόρεσαν- να μετατραπούν σε εμπόδια στα όνειρα ενός ανθρώπου όπως εγώ”.
Στην ερώτηση μας για το τι ονειρευόταν μας απάντησε: “Στήθη. Πολλά, άπειρα γυναικεία στήθη. Στην αρχή τα έβλεπα κάθε βράδυ, όταν έπεφτα για ύπνο. Με τον καιρό, άρχισαν να με στοιχειώνουν. Έφτασα σε σημείο να έχω παραισθήσεις, να νομίζω πως τα βλέπω παντού, σε σημεία που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν… Σε περιοδικά, σε εφημερίδες, στην τηλεόραση… Κάτι έπρεπε να κάνω. Κάθισα, λοιπόν, και άρχισα να τα σκέφτομαι σφαιρικά.” (Σημείωση: διευκρινίζουμε πως δεν εννοεί το σχήμα τους αλλά πως “μελέτησε το θέμα του γυναικείου στήθους από κάθε άποψη”).
Και σύντομα είχε την απάντηση που μπορεί να χαρίσει το τέλειο στήθος σε κάθε γυναίκα που θα δεχτεί να ολοκληρώσει μια μικρή επέμβαση, όχι δυσκολότερη ή πολύ διαφορετική από την τυπική, σήμερα πια, μέθοδο εμφύτευσης σιλικόνης.
“Πριν πέντε χρόνια ήρθα στην Αμερική, όπου και άνοιξα τη δική μου ανεπίσημη κλινική – αρχικά στελεχωμένη από εθελοντές που συμμερίζονταν το όραμα μου για άριστης ποιότητας και σχήματος γυναικεία στήθη παντού. Φυσικά, σεβόμενοι τις προσταγές τις ιατρικής, τα πρώτα μας πειράματα έγιναν σε ποντίκια, με ομολογουμένως περίεργα αποτελέσματα. Ο Αντουάν ακόμη κρατά το χάμστερ που χαϊδευτικά αποκαλούσαμε “Λάρα Κρόφτ” στο σπίτι του”.
Τα μοτέρ του Δρ. Νταχίρ
Η μέθοδος του Δρ. Νταχίρ είναι πραγματικά πρωτότυπη και αξιοποιεί έναν επαναστατικό συνδυασμό παραδοσιακής και νέας τεχνολογίας που, δυστυχώς, δεν θα μπορέσουμε να σας μεταφέρουμε με ακρίβεια αφού δεν τυγχάνουμε ιατροί και δεν θα θέλαμε να αναφέρουμε λανθασμένες πληροφορίες.
Συνοπτικά πάντως προϋποθέτει την ενσωμάτωση δυο αυτοτροφοδοτούμενων μικρών μοτέρ, ενός σε κάθε στήθους, τα οποία συνδυάζονται με δυο ελαστικά δοχεία με υλικό μεταβαλλόμενου όγκου. Το όλο σύστημα λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο με την τριβή και το στατικό ηλεκτρισμό, τα οποία παράγουν τόσο τροφοδοσία όσο και έναυσμα για την αρχή της λειτουργίας του. Έτσι, λίγη ώρα συνεχούς τριβής οδηγεί στην αύξηση του μεγέθους του στήθους. Μετά από ορισμένο διάστημα, κατόπιν της αποφόρτισης, το στήθος επανέρχεται στην αρχική του φόρμα – μέχρι να εφαρμοστεί και πάλι τριβή στην επιφάνεια του.
Μη θέλοντας να εκμεταλλευόμαστε περισσότερο τον ήδη πολύτιμο και λιγοστό χρόνο του, ζητήσαμε ένα τελευταίο σχόλιο για τις αναγνώστριες του PiPES που, σίγουρα, ενδιαφέρονται για τη μέθοδο του. “Απλά να θυμάστε, αν και όταν προβείτε και εσείς στην αναβάθμιση του στήθους σας, να τα τρίβετε συμμετρικά. Α, και να ορίσετε χρονοδιάγραμμα και μέγιστο όριο μαλάξεων στο ταίρι σας”.
Τα ρούχα για σκύλους σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο – το αντίθετο, υπάρχουν πάρα πολλές προτάσεις με τις οποίες οι κάτοχοι ενός κατοικίδιου μπορούν να καταστρέψουν την ψυχοσύνθεση και τον όποιο αυτοσεβασμό του έχει απομείνει, ντύνοντας το ως φωσφοριζέ λαχανί φιρφιρίκι με πόδια. Κανείς, όμως, δεν θα περίμενε πως αντί να χρειάζεται αναζήτηση σε εξειδικευμένους «οίκους μόδας» αρκεί μια… κάλτσα!
Ένας οδηγός που συναντήσαμε στο εκπληκτικό site/περιοδικό Make λοιπόν (το οποίο πραγματεύεται οτιδήποτε έχει να κάνει με «κατασκευές», από… μια μπαταρία μέχρι ένα ελικόπτερο), μας δείχνει πώς μπορούμε να πάρουμε μια καθ’ όλα συνηθισμένη κάλτσα, να δημιουργήσουμε σχισμές στα κατάλληλα σημεία και να τη «φορέσουμε» στο πιστό κατοικίδιο μας για να κλονίσουμε την πίστη του σε εμάς και να γελάσουμε με την πάρτι του. Σημειώνουμε πως για οτιδήποτε μεγαλύτερο από κανίς θα χρειαστείτε και μια αντίστοιχα μεγαλύτερη κάλτσα, καθώς και πως «άλλο κάλτσα, άλλο καλσόν».
