Φαίνεται πως η μάσηση τσίχλας, εκτός του ότι μειώνει την κακοσμία του στόματος, μπορεί να καταπραΰνει τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης – της στομαχικής διαταραχής που είναι περισσότερο γνωστή ως «καούρες». Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εκδηλώνεται όταν τα οξέα του στομάχου κινούνται προς τα πίσω, προς τον οισοφάγο δηλαδή, με συνέπεια να νιώθει ο ασθενής ένα «κάψιμο» πίσω από το στέρνο του. Σύμφωνα με τις μελέτες, λοιπόν, η μάσηση τσίχλας ωθεί τα υγρά πίσω στο στομάχι και γεμίζει τον οισοφάγο με αλκαλικό σάλιο, εξουδετερώνοντας έτσι τα οξέα που προκαλούν το χαρακτηριστικό αίσθημα καύσου.
Μία μελέτη που έδειξε κάτι τέτοιο δημοσιεύθηκε το 2005 στην «Επιθεώρηση Οδοντικής Ερεύνης» (JDR) και πραγματοποιήθηκε σε 31 ασθενείς, οι οποίοι απευθύνθηκαν στο Νοσοκομείο Σαιντ Τόμας, του Λονδίνου, υποφέροντας από καούρες. Σκοπός της μελέτης ήταν να εξεταστεί η υπόθεση ότι «η μάσηση τσίχλας δεν ασκεί επίδραση στον καθαρισμό των παλινδρομούντων υγρών στον οισοφάγο». Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως, οι επιστήμονες που την πραγματοποίησαν ανακάλυψαν ακριβώς το αντίθετο.
Σε δύο διαφορετικές μέρες οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να μείνουν νηστικοί επί τέσσερις ώρες και στη συνέχεια να καταναλώσουν ένα γεύμα που ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε καούρες σε όποιον το έτρωγε: δύο μπάρες τυρί τσένταρ με πλήρη λιπαρά, πράσινη σαλάτα με δυο κουταλιές της σούπας μαγιονέζα, 15 μεγάλα τσιπς και ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με πλήρη λιπαρά.
Και τις δύο μέρες, οι ερευνητές χώρισαν τυχαία τους εθελοντές τους σε δύο ομάδες: οι μισοί έπρεπε μισή ώρα έπειτα από το γεύμα να μασούν μια τσίχλα χωρίς ζάχαρη και οι υπόλοιποι όχι.
Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τους εθελοντές για ένα δίωρο μετά το φαγητό. Όπως διαπίστωσαν, τα επίπεδα των οξέων ήταν σημαντικά μειωμένα όταν οι εθελοντές μασούσαν την τσίχλα.
Η μελέτη αυτή χρηματοδοτήθηκε από την Σχολή Ιατρικής & Οδοντιατρικής του King’s College, στο Λονδίνο.
Όφελος και για υγιείς
Μία άλλη μελέτη, αυτή τη φορά του 2001,συμπεριέλαβε 36 εθελοντές, ορισμένοι εκ των οποίων έπασχαν από καούρες και οι άλλοι ήσαν υγιείς. Η μελέτη έδειξε πως η μάσηση τσίχλας χωρίς ζάχαρη επί μία ώρα έπειτα από ένα μεγάλο πρωινό γεύμα, ελαττώνει την παλινδρόμηση των οξέων για χρονικό διάστημα έως τρεις ώρες – μία δράση που παρατηρήθηκε τόσο στους ασθενείς με καούρες, όσο και στους υγιείς εθελοντές.
Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε από γαστρεντερολόγους στα Νοσοκομεία Veterans Affairs του Νέου Μεξικού και του Ιλινόι, και χρηματοδοτήθηκε από το Αμερικανικό Ίδρυμα Πεπτικής Υγείας (ADHF).
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η μάσηση τσίχλας όντως μπορεί να βοηθήσει τους πάσχοντες από καούρες. Επειδή όμως οι τσίχλες με ζάχαρη μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στην αδαμαντίνη ουσία των δοντιών (είναι το εξωτερικό στρώμα τους) οδηγώντας στην τερηδόνα, το κλειδί είναι η μάσηση τσίχλας χωρίς ζάχαρη.
Ας σημειωθεί ότι οι τσίχλες χωρίς ζάχαρη περιέχουν την ουσία ξυλιτόλη, η οποία καταστέλλει τα βακτήρια που διαβρώνουν την αδαμαντίνη ουσία, προστατεύοντας έτσι τα δόντια.
Μία μελέτη που έδειξε κάτι τέτοιο δημοσιεύθηκε το 2005 στην «Επιθεώρηση Οδοντικής Ερεύνης» (JDR) και πραγματοποιήθηκε σε 31 ασθενείς, οι οποίοι απευθύνθηκαν στο Νοσοκομείο Σαιντ Τόμας, του Λονδίνου, υποφέροντας από καούρες. Σκοπός της μελέτης ήταν να εξεταστεί η υπόθεση ότι «η μάσηση τσίχλας δεν ασκεί επίδραση στον καθαρισμό των παλινδρομούντων υγρών στον οισοφάγο». Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως, οι επιστήμονες που την πραγματοποίησαν ανακάλυψαν ακριβώς το αντίθετο.
Σε δύο διαφορετικές μέρες οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να μείνουν νηστικοί επί τέσσερις ώρες και στη συνέχεια να καταναλώσουν ένα γεύμα που ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε καούρες σε όποιον το έτρωγε: δύο μπάρες τυρί τσένταρ με πλήρη λιπαρά, πράσινη σαλάτα με δυο κουταλιές της σούπας μαγιονέζα, 15 μεγάλα τσιπς και ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με πλήρη λιπαρά.
Και τις δύο μέρες, οι ερευνητές χώρισαν τυχαία τους εθελοντές τους σε δύο ομάδες: οι μισοί έπρεπε μισή ώρα έπειτα από το γεύμα να μασούν μια τσίχλα χωρίς ζάχαρη και οι υπόλοιποι όχι.
Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τους εθελοντές για ένα δίωρο μετά το φαγητό. Όπως διαπίστωσαν, τα επίπεδα των οξέων ήταν σημαντικά μειωμένα όταν οι εθελοντές μασούσαν την τσίχλα.
Η μελέτη αυτή χρηματοδοτήθηκε από την Σχολή Ιατρικής & Οδοντιατρικής του King’s College, στο Λονδίνο.
Όφελος και για υγιείς
Μία άλλη μελέτη, αυτή τη φορά του 2001,συμπεριέλαβε 36 εθελοντές, ορισμένοι εκ των οποίων έπασχαν από καούρες και οι άλλοι ήσαν υγιείς. Η μελέτη έδειξε πως η μάσηση τσίχλας χωρίς ζάχαρη επί μία ώρα έπειτα από ένα μεγάλο πρωινό γεύμα, ελαττώνει την παλινδρόμηση των οξέων για χρονικό διάστημα έως τρεις ώρες – μία δράση που παρατηρήθηκε τόσο στους ασθενείς με καούρες, όσο και στους υγιείς εθελοντές.
Η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε από γαστρεντερολόγους στα Νοσοκομεία Veterans Affairs του Νέου Μεξικού και του Ιλινόι, και χρηματοδοτήθηκε από το Αμερικανικό Ίδρυμα Πεπτικής Υγείας (ADHF).
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η μάσηση τσίχλας όντως μπορεί να βοηθήσει τους πάσχοντες από καούρες. Επειδή όμως οι τσίχλες με ζάχαρη μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στην αδαμαντίνη ουσία των δοντιών (είναι το εξωτερικό στρώμα τους) οδηγώντας στην τερηδόνα, το κλειδί είναι η μάσηση τσίχλας χωρίς ζάχαρη.
Ας σημειωθεί ότι οι τσίχλες χωρίς ζάχαρη περιέχουν την ουσία ξυλιτόλη, η οποία καταστέλλει τα βακτήρια που διαβρώνουν την αδαμαντίνη ουσία, προστατεύοντας έτσι τα δόντια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου