Συγκλονιστικό γράμμα ενός Έλληνα που ζει στην Βραζιλία

ΤΟ ΓΡΆΜΜΑ ΕΝΌΣ ΈΛΛΗΝΑ ΑΠΌ ΤΑ ΞΈΝΑ

Είναι Έλληνας, ζει και εργάζεται στο Μπέλο Οριζόντε της Βραζιλίας της ανάπτυξης, της αναδυόμενης οικονομίας, του επερχόμενου Μουντιάλ και γράφει για την πραγματικότητα μιας χώρας που λέγεται Βραζιλία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με όλα τα ιδανικά που έχει κατά νου η πλειοψηφία του κόσμου.

Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο μπλογκ hellasbrazil.blogspot.gr και αφορά σε ένα πόρταλ επικοινωνίας με τους Ελληνες ομογενείς που ζουν στη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

«Αγαπητέ φίλε, ναι μιλάω σε εσένα που ακούς Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε. Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε. Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μαλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η υπομονή.

Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαιώματα. Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες, να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.

Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου ειναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα εχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.

Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι του για το οποίο πληρώνει κατα μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλέυει, πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απέξω γιατί ο φόρος εισαγωής ειναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγεί απο το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί εισαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.

Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκ. δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.

Είμαστε η 6η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Όσον αφορά στη διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλ στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.

Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους, προς το καλύτερο. Πως θα έχουμε συγκοινωνίες και δρόμους πρώτου και όχι τρίτου κόσμου θα αλλάξουμε, λέει,επίπεδο σε όλα. Πως όλο αυτό το «φαγοπότι» θα αξίζει τον κόπο. Αντίθετα, μέχρι τώρα όλη αυτή η ιστορία έχει στοιχίσει πάνω από 27 δισ. δολάρια, περισσότερα από όσο τα τελευταία τρία μουντιάλ μαζί. Εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, το Μινεϊράο κόστισε 270 εκ. ενώ αρχικά είχε υπολογιστεί σε 146εκ. Να σου πω ακόμα πως πήγα στο στάδιο «Ιντεπεντένσια», επίσης εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, που κόστισε 45 εκ. ευρώ, παραδόθηκε με 2 χρόνια καθυστέρηση και λόγω κατασκευαστικού λάθους έχει πάνω από 6 χιλιάδες θέσεις που δεν βλέπουν το ένα τέρμα. Ανάλογες και χειρότερες είναι οι ιστορίες και στα υπόλοιπα γήπεδα.

Μιας και μιλάμε για μπάλα, να σου πω πως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι θα δουν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Το φτηνό εισιτήριο για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών για τον αγώνα Ταϊτή – Νιγηρία κοστίζει κοντά στα 50 ευρώ. Φαντάσου λοιπόν τι θα πρέπει να πληρώσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μην ξεχνάς, ο βασικός μισθός είναι στα 243 ευρώ.

Μουντιάλ για ποιόν λοιπόν; Ίσως για εκείνους που θα έρθουν για να «ζήσουν το όνειρο» τους στην Βραζιλία. Αυτή ακριβώς την στιγμή γύρω στις 200 χιλιάδες Βραζιλιάνοι σε οκτώ μεγαλουπόλεις είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα δικαιώματα του. Δεν τους νοιάζει το Μουντιάλ, δεν πίνουν καφέ και σίγουρα δεν χορεύουν σάμπα».

ΑΝΑΚΑΛΎΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΉ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ

http://galazioneiro.blogspot.gr/

Ανακαλύπτοντας την βυζαντινή Θεσσαλονίκη…

THESSALONIKI 

Ένας τεράστιος «βυζαντινός πλούτος» είναι διάσπαρτος στον ηπειρωτικό και νησιωτικό ελλαδικό χώρο. Οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως περισσότερα από 300 βυζαντινά μνημεία, με τα σημαντικότερα από αυτά να σώζονται στην Θεσσαλονίκη.

Η αρχαιολόγος κ. Βάλια Αγγελάκη μας ξεναγεί στη «Βυζαντινή» Θεσσαλονίκη, προτρέποντας μας για ένα ταξίδι στην σπουδαία και μοναδική ιστορία της πόλης.

Η Θεσσαλονίκη έχει το προνόμιο μιας συνεχούς ιστορικής και πολιτιστικής διαδρομής, ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους της. Ιδρύθηκε το 315 π.Χ. από τον Κάσσανδρο και πήρε το όνομα της γυναίκας του, αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Από τον 4ο αιώνα έως και το 1430, οπότε κατελήφθη από τους Τούρκους, η Θεσσαλονίκη ήταν «συμβασιλεύουσα» και δεύτερη σε σημασία πόλη του Βυζαντίου, που στήριξε την πολιτική της Πόλης στο ευρωπαϊκό τμήμα της Αυτοκρατορίας, στα Βαλκάνια και αποτέλεσε κέντρο πνευματικής και καλλιτεχνικής παραγωγής.

Τα μνημεία που σώζονται έως σήμερα στην πόλη, αντιπροσωπεύουν διαχρονικά τον πολιτισμό και την τέχνη του Βυζαντίου. Το 1988 η Unesco συμπεριέλαβε τα παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης στο χάρτη των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ως εξαιρετικά δείγματα αρχιτεκτονικής και μνημειακής τέχνης. Ο επισκέπτης στη Θεσσαλονίκη μπορεί να δει και να θαυμάσει τους ναούς, τα τείχη, τα παλαιοχριστιανικά κοιμητήρια και πολλούς ακόμα κρυμμένους θησαυρούς.

Είναι δύσκολο για τον επισκέπτη να αποφασίσει τι πρέπει να δει, κυρίως όταν δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Ας δούμε κάποια από τα πιο γνωστά μνημεία της πόλης αλλά και κάποια άλλα που κρύβουν μικρές και γοητευτικές εκπλήξεις…

Άγιος Δημήτριος

Σήμα κατατεθέν της πόλης, εκτός φυσικά από το Λευκό Πύργο, αποτελεί ο ναός του Αγίου Δημητρίου. Προστάτης της πόλης ο Άγιος Δημήτριος, μαρτύρησε εκεί που βρίσκεται ο ναός. Στη θέση αυτή βρισκόταν κατά τα ρωμαϊκά χρόνια ένα μεγάλο συγκρότημα δημόσιων λουτρών, μέσα στις οποίες σύμφωνα με την παράδοση μαρτύρησε ο άγιος.

Ο πρώτος ναός προς τιμήν του χτίστηκε τον 5ο αιώνα. Ο ναός αυτός κάηκε το 620 κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου σεισμού και ανακαινίστηκε αμέσως στην ίδια περίπου μορφή. Το 1493 οι Τούρκοι μετέτρεψαν το ναό σε τζαμί, επιτρέποντας ωστόσο στους χριστιανούς να λατρεύουν τον άγιό τους στα ΒΔ του ναού. Μετά την απελευθέρωση της πόλης ο ναός αποδόθηκε και πάλι στη χριστιανική λατρεία.

Δυστυχώς όμως η μεγάλη πυρκαγιά του 1917, η οποία κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης, δεν άφησε ανέπαφη τη μεγαλοπρεπή βασιλική. Κάηκε το μεγαλύτερο μέρος της και η αναστύλωση της στη σημερινή μορφή που τη γνωρίζουμε, ολοκληρώθηκε το 1947. Η βασιλική του Αγίου Δημητρίου είναι πεντάκλιτη με ένα εγκάρσιο κλίτος στα ανατολικά. Η πυρκαγιά του 1917 κατέστρεψε μεγάλο μέρος του ψηφιδωτού της διακόσμου.

Σήμερα διατηρούνται μόνο εννέα παραστάσεις που χρονολογούνται από τον 5ο έως τον 9ο αιώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτά τα ψηφιδωτά μαζί με τον Άγιο παριστάνονται πολίτες ή αξιωματικοί της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι συνέβαλαν στην ανοικοδόμηση του ναού. Στο εσωτερικό του ναού μπορεί κανείς να δει το επιτύμβιο μνημείο του Λουκά Σπαντούνη, πλούσιου εμπόρου της πόλης, ο οποίος τάφηκε εκεί γύρω στα 1481. Το μνημείο είναι από μάρμαρο και αντιπροσωπεύει την αναγεννησιακή τέχνη της Ιταλίας την εποχή αυτή. Κάτω από τη βασιλική του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται ο ιερότερος χώρος του ναού. Διατηρείται τμήμα από το ρωμαϊκό λουτρό στο οποίο μαρτύρησε ο Άγιος.

Η Κρύπτη, όπως ονομάζεται ο χώρος αυτός, αποτέλεσε τον κύριο χώρο λατρείας του Αγίου και σχετίστηκε με τη μυροβλησία του. Σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινής περιόδου η λατρεία του Αγίου ξεπέρασε τα όρια της πόλης. Κάθε Οκτώβριο γινόταν τα Δημήτρια, μεγάλη εορτή στην οποία συνέρρεαν προσκυνητές από όλη την Ευρώπη για να τιμήσουν τον Άγιο.

Ροτόντα – Αψίδα Γαλέριου

Γύρω στο 300 μ.Χ. ο καίσαρας Γαλέριος ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη ένα σημαντικό οικιστικό πρόγραμμα. Το συγκρότημα που καταλάμβανε μια έκταση περίπου 150. 000 τ.μ., περιλάμβανε τη Ροτόντα, την Αψίδα, τον Ιππόδρομο και τα ανάκτορα. Από τα οικοδομήματα αυτά σήμερα σώζεται η Ροτόντα –με τις όποιες επεμβάσεις επέφεραν οι κατά καιρούς χρήσεις της– καθώς και ένα τμήμα της Αψίδας. Το ανάκτορο έχει μερικώς ανασκαφεί στην σημερινή πλατεία Ναυαρίνου.

Ο λόγος για τον οποίο κτίστηκε το κτίριο της Ροτόντας δεν είναι βέβαιος. Πολλοί υποστηρίζουν ότι κτίστηκε για να αποτελέσει το μαυσωλείο του Γαλέριου, χρήση την οποία δεν πήρε ποτέ καθώς ο καίσαρας τάφηκε μακριά από την πόλη. Πιθανότερα χτίστηκε ως ναός αφιερωμένος στους Καβείρους ή στο Δία. Το κυκλικό σχήμα του κτιρίου -μοναδικό στον ελληνικό χώρο- συνδέεται με το Πάνθεον της Ρώμης. Είναι κτισμένο από πλίνθους και έχει ύψος περίπου 30 μ.

Κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια το κτίριο μετετράπη σε χριστιανικό ναό και αφιερώθηκε στη λατρεία των Αρχαγγέλων. Την ίδια περίοδο διακοσμήθηκε με τα λαμπρά ψηφιδωτά του, τα οποία είναι από τα αρχαιότερα ψηφιδωτά τοίχου της Ανατολής. Δυστυχώς μεγάλο μέρος τους έχει σήμερα χαθεί, όπως και τα μάρμαρα με τα οποία ήταν επενδεδυμένοι οι τοίχοι. Από το 1523 και μέχρι το 1590 η Ροτόντα χρησιμοποιήθηκε ως μητροπολιτικός ναός της Θεσσαλονίκης. Τότε μετετράπη σε τζαμί και προστέθηκε στα δυτικά ο μιναρές και το προστώο.

Η ονομασία Άγιος Γεώργιος προήλθε από το παρακείμενο ομώνυμο εκκλησάκι, στο οποίο μεταφέρθηκαν τα ιερά σκεύη της Ροτόντας, κατά τη χρήση της ως τζαμί. Ο ναός έχει υποστεί σοβαρές βλάβες με τις διαδοχικές επεμβάσεις κατά το πέρασμα των χρόνων, αλλά και κατά το σεισμό του 1978. Νότια της Ροτόντας βρίσκεται η περίφημη Αψίδα του Γαλέριου, η Καμάρα όπως συνηθίζεται να την αποκαλούν οι σύγχρονοι κάτοικοι της πόλης. Την αρχική της μορφή αποτελούσαν τέσσερις ογκώδεις κεντρικοί πεσσοί και άλλοι τέσσερις στα πλάγια, τοποθετημένοι σε τετράγωνο, το οποίο καλυπτόταν με θόλο. Από την κατασκευή αυτή σώζονται οι τρεις δυτικοί πεσσοί. Πάνω στην κατασκευή ήταν τοποθετημένες μαρμάρινες πλάκες σε ζώνες, οι οποίες έφεραν ανάγλυφη διακόσμηση, που εξιστορούσε τη νικηφόρα εκστρατεία του Γαλέριου στην Ανατολή το 297 μ.Χ.

Άλλα μνημεία

Για τη μορφή της βυζαντινής Θεσσαλονίκης δεν γνωρίζουμε πολλά. Ωστόσο τα όρια της πόλης τα ορίζουν τα τείχη της, τα οποία σώζονται σε ένα μεγάλο τμήμα τους στα ανατολικά, τα δυτικά και τα βόρεια. Εκεί καταλήγουν στην Ακρόπολη, το Επταπύργιο. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα της Αυτοκρατορίας, αφού η Θεσσαλονίκη ήταν η δεύτερη σε σημασία πόλη της. Επίσης οι βασικοί παράλληλοι δρόμοι προς τη θάλασσα, δηλαδή η Εγνατία και η Αγίου Δημητρίου, αλλά και οι κάθετοι σε αυτούς, έχουν περίπου την ίδια θέση από την εποχή της ρωμαιοκρατίας. Ανασκαφικές έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπίσει τη θέση του λιμανιού που κατασκεύασε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 322, τον Ιππόδρομο, ναούς, δεξαμενές, λουτρά, εργαστήρια, οικίες, πύργους, κοιμητήρια και όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν μια πόλη.

Από τα λιγότερο γνωστά αλλά πολύ σημαντικά μνημεία της πόλης είναι τα δύο παλαιοχριστιανικά κοιμητήρια. Το ανατολικό βρίσκεται μέσα και γύρω από την πανεπιστημιούπολη και το δυτικό, έξω τα από τα δυτικά τείχη έως τη Νεάπολη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι τοιχογραφίες που κοσμούν πολλούς από τους τάφους και χρονολογούνται από τον 3ο έως και τον 6ο αιώνα μ.Χ. Απεικονίζουν κυρίως άνθη, γιρλάντες, σταυρούς, αλλά και συμβολικές παραστάσεις της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Πρόκειται για έργα λαϊκότροπα με ευχάριστα χρώματα και σταθερό σχέδιο, που παραπέμπουν στις τοιχογραφίες των κατακομβών της Ρώμης. Σημαντικά παλαιοχριστιανικά ψηφιδωτά -εκτός από εκείνα του Αγίου Δημητρίου και της Ροτόντας-γ σώζονται στο ναό της Αχειροποιήτου, στη Μονή Λατόμου και στην Αγία Σοφία.

Όλες οι εκκλησίες της Θεσσαλονίκης εκτός από τον σημαντικό τοιχογραφικό τους διάκοσμο, αποτελούν και εξαιρετικά δείγματα βυζαντινής αρχιτεκτονικής. Στον 11ο αιώνα τοποθετείται η Παναγία των Χαλκέων, μια ιδιαίτερα κομψή εκκλησία, με τοιχογραφίες της ίδιας περιόδου. Το όνομά της το πήρε από τα εργαστήρια χαλκωματάδων που υπήρχαν κατά τη βυζαντινή εποχή γύρω της. Ο Άγιος Παντελεήμονας, η Αγία Αικατερίνη, ο Προφήτης Ηλίας, οι Άγιοι Απόστολοι αποτελούν εξαιρετικά δείγματα της αρχιτεκτονικής της ύστερης βυζαντινής εποχής.

Τι σημαίνει «α μπε μπα μπλον, του κείθε μπλον»;

Όλοι μας έχουμε επιλέξει ποιος θα τα φυλάει στο κρυφτό, με αυτό το μοναδικό τραγουδάκι;

Μέχρι και ο Γιάννης Μηλιώκας στο παρελθόν το έχει κάνει τραγούδι με αυτόν ακριβώς τον τίτλο !

Τι όμως πραγματικά σημαίνει;

Η όλη στιχομυθία, έρχεται από ένα αρχαίο παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά της Αθήνας, ενώ ταυτόχρονα γυμνάζονταν, στα πλαίσια της προετοιμασίας τους για τα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια.

Έτσι λοιπόν, τα παιδιά της αρχαιότητας χωρισμένα σε ομάδες έλεγαν ο ένας στον άλλον:

«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών ...» ( επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα), που σημαίνει  « Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!

Κάπως έτσι και με το πέρασμα των χρόνων, το «Απεμπολών, του κείθεν εμβολών ...» παραφράστηκε και έγινε το δικό μας, σχετικά ακαταλαβίστικο «α μπε μπα μπλον, του κείθε μπλον»!

Δέκα γραφικά χωριά σε όλο τον κόσμο βγαλμένα από παραμύθια!

Allstatt, Αυστρία

allstatt, Αυστρία Διάσημο για τη παραγωγή αλατιού, αλλά και για την σπάνια ομορφιά του. Ξεχωρίζει για τη θέση του σε μια στενή βραχώδη όχθη της ομώνυμης λίμνης. Ενώ τα τεράστια βουνά που έχει για background του προσφέρουν έντονη θεατρικότητα. Αν φτάσετε εδώ αναζητήστε την εμπειρία του να μείνετε σε ένα σπιτάκι μέρος τους οποίου είναι χτισμένο πάνω στη λίμνη. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Medway στο Κεντ.

Το κύριο χωριό αποτελείται από μόλις 60 σπιτάκια, διαθέτει μόλις δυο pubs και δυο εστιατόρια. Τις τελευταίες δεκαετίες γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη και ο πληθυσμός τους έχει φτάσει κοντά στους 5000 κατοίκους. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε ερωτευμένα ζευγάρια που το επιλέγουν για απομόνωση.

Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Medway στο Κεντ. Το κύριο χωριό αποτελείται από μόλις 60 σπιτάκια, διαθέτει μόλις δυο pubs και δυο εστιατόρια. Τις τελευταίες δεκαετίες γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη και ο πληθυσμός τους έχει φτάσει κοντά στους 5000 κατοίκους. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε ερωτευμένα ζευγάρια που το επιλέγουν για απομόνωση

Cesky Krumlov, Τσεχία

Cesky Krumlov, Τσεχία Ένα από ομορφότερα μεσαιωνικά χωριά της νότιας Βοημίας της Τσεχίας. Δεν είναι απλώς χτισμένο δίπλα στο Μολδάβα, στην πραγματικότητα σχεδόν περιτριγυρίζεται από αυτόν. Διάσημο αξιοθέατο του είναι το κάστρο Κρούμλοβ, το οποίο χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στη χώρα. Εκτός από τα επιβλητικά του τείχη, ξεχωρίζει για τους φροντισμένους κήπους, τις λιμνούλες και ένα μπαρόκ θέατρο

La Roque Gageac, Γαλλία

La Roque Gageac, Γαλλία... Στριμωγμένο μεταξύ του ποταμού Dordogne και μιας σειράς άγριων βράχων. Απαρτίζεται από μια συστάδα από χαριτωμένα σπιτάκια που καθρεφτίζονται στα γαλήνια νερά.

Zengchong, Κίνα 

Zengchong, Κίνα   Κρυμμένο πίσω από απότομους γκρεμούς  της επαρχίας Guizhou
και μακριά από κάθε σημάδι του σύγχρονου πολιτισμού, το χωριό Zengchong αποτελείται από μόλις 100 πέτρινα παραδοσιακά σπίτια πάνω σε ένα νησάκι σε σχήμα καρδιάς.

Reil, Γερμανία

Borgo a Mozzano Το χωριό που είναι διάσημο για την γέφυρα του Διαβόλου. Ξεχωρίζει για τις άνισες καμάρες της. Μέσω αυτής οι κάτοικοι της κωμόπολης διασχίζουν τον ποταμό Σέρκιο, στη Βόρεια Τοσκάνη, στη περιοχή της Λούκα.

See more at    : http://www.arttravel.gr/index.php category=8&article=4984&page=0#sthash.5AM6Pu7i.dpuf

Καθρεφτίζεται στα πράσινα νερά του Ρήνου, στις επαρχείες Bernkastel και Wittlich. Πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα χωριουδάκια της Γερμανίας. Είναι γνωστό από το μεσαίωνα. Φημολογείται μάλιστα ότι ο δημιουργός του Καθεδρικούς της Κολωνίας, Gerhard von Rile, καταγόταν από το χωριό. Τα σπίτια από την μια πλευρά έχουν θέα τα ποταμόπλοια που περνούν συχνά και από την άλλη τους αμέτρητους, φημισμένους αμπελώνες της περιοχής. 

Το χωριό που είναι διάσημο για την γέφυρα του Διαβόλου. Ξεχωρίζει για τις άνισες καμάρες της. Μέσω αυτής οι κάτοικοι της κωμόπολης διασχίζουν τον ποταμό Σέρκιο, στη Βόρεια Τοσκάνη, στη περιοχή της Λούκα. 

Dinant, Βέλγιο

Dinant, Βέλγιο Μια από τις πιο όμορφες Βελγικές πόλεις. Χρωστά μέρος της γοητείας της στο ποταμό Meuse. Ορόσημο της είναι ο ιδιαίτερος Καθεδρικός της. Θεμελιώθηκε σε γοτθικό ρυθμό πάνω σε παλιά ερείπια ενός ρωμανικού αρχιτεκτονικού στυλ ναού που χρονολογούταν από το 1227. Στην νέα του εκδοχή απέκτησε δυο πύργους και ένα τρούλο κρεμμύδι. Στα εστιατόρια Dinant μη ξεχάσετε να δοκιμάστε τη διάσημη τοπική τάρτα quiche που φτιάχνεται με τυρί που οι ντόπιοι λένε "boulette de Romedenne", αλλά και τα σκληρά κουλουράκια couque με την έντονη γλυκιά γεύση. 

Burnsall, Αγγλία

Burnsall, Αγγλία  Ένα από τα πιο γραφικά χωριά της βρετανικής επαρχίας Wharfedale. Έχει χτιστεί σοφά εκεί που στρίβει ο ποταμός Wharfe. Γύρω του καταπράσινες πλαγιές, κοιλάδες, μικρές φάρμες και παραμυθένια σπιτάκια σαν αυτά που θα μπορούσαν να μένουν Χόμπιτ.

Cochem, Γερμανία

Cochem, Γερμανία  Εδώ τη παράσταση κλέβει το επιβλητικό κάστρο που έχει χτιστεί στο λόφο πίσω από τον οικισμό. Χρονολογείται στα 1000 μχ και οι φήμες θέλουν να έχει φιλοξενήσει κατά το παρελθόν πολλές μυστικές συναντήσεις σημαντικών ανδρών. Οι επισκέπτες του μπορούν να δουν από εκεί ψηλά, το ποταμό Moselle να κάνει σχηματισμούς μέσα στην κοιλάδα και φυσικά το πανέμορφο Cochem.

OI πιο αντι-τουριστικές χώρες του κόσμου

Δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν τουρίστες, ενώ τα μαγαζιά με τα σουβενίρ είναι ελάχιστα. Πρόκειται για χώρες χωρίς αξιοθέατα, επικίνδυνες ή αποκλεισμένες, με αποτέλεσμα να είναι ελάχιστα δημοφιλείς ως τουριστικοί προορισμοί. Σύμφωνα με το Έθνος, ο διάσημος Νορβηγός περιηγητής Γκούναρ Γκάρφορς συνέταξε για λογαριασμό της υπηρεσίας στατιστικών στοιχείων του ΟΗΕ μια λίστα με τις λιγότερο επισκεπτόμενες χώρες στον κόσμο.

Στην κορυφή της λίστας είναι το Μικρό Ναουρου, ένα μικρό νησάκι στη μέση του Ειρηνικού, το οποίο το 2012 επισκέφθηκαν συνολικά 200 άτομα! "Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε να δεις εκεί... αφού το μεγαλύτερο μέρος του νησιού είναι ένα επιφανειακό ορυχείο φωσφορικών αλάτων" γράφει ο Γκάρφορς.

Ακολουθεί η σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο με τους ισλαμιστές αντάρτες Σομαλία, η οποία πέρυσι είχε μόνο 500 τουρίστες. "Ο καλύτερος τρόπος για να παραμείνετε ασφαλείς στη Σομαλία, είναι να μην πάτε εξαρχής" συμβουλεύει απλά η σελίδα του wikitravel.

Στη λίστα βρίσκεται επίσης το Τουρκμενιστάν, το οποίο είναι "σχετικά ασφαλής" χώρα, ωστόσο δεν είναι προσβάσιμη λόγω απόσταση, ενώ έχει -αμφιλεγόμενα- αξιοθέατα, όπως το χρυσό άγαλμα του πρώην δικτάτορα Νιγιάζοφ, που περιστρέφεται για να κοιτάει πάντα τον Ήλιο!

Ένα άλλο αξιοθέατο είναι η "Πόρτα για την Κόλαση": στην έρημο Καράκουμ, υπάρχει ένας τεράστιος κρατήρας ο οποίος φλέγεται σταθερά επί τέσσερις δεκαετίες.

Επί σοβιετικού καθεστώτος έγινε εκεί γεώτρηση και το έδαφος υποχώρησε. Οι ειδικοί αποφάσισαν να βάλουν φωτιά, ελπίζοντας ότι δεν θα μολυνθεί η ατμόσφαιρα και το κοίτασμα θα εξαντλείτο σε μερικές ημέρες. Οι προβλέψεις τους προφανώς ήταν ατυχείς.

Από την εν λόγω λίστα δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει και το Αφγανιστάν, το οποίο εδώ και χρόνια βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. "Το μήνυμα των Ταλιμπάν στους τουρίστες είναι σαφές, ειδικά εάν κατάγονται από μία εκ των 50 χωρών που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ: Μεγάλο Λάθος", γράφουν οι New York Times.

Στην 16η θέση βρίσκεται η Β. Κορέα, η οποία είναι άπιαστο όνειρο για τον ταξιδιώτη, καθώς ένα ταξίδι εκεί προϋποθέτει τεράστια χαρτούρα. "Είναι απίθανο να δείτε αλλού πιο απροκάλυπτη προπαγάνδα" λέει ο Γκάρφορς.

Στη λίστα υπάρχει και χώρες της Αφρικής, -όπως η Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία με τους... αιμοβόρους αντάρτες- και νησίδες στον Ειρηνικό -όπως η Ομοσπονδία της Μικρονησίας, τα Νησιά του Σολομώντα, το Κιριμπάτι και το Τουβάλου.

Χώρα και αριθμός τουριστών

Ναούρου 200
Σομαλία 500
Τουβάλου 1.200
Κιριμπάτι 4.700
Νήσοι Μάρσαλ 5.000
Ισημερινή Γουινέα 6.000
Τουρκμενιστάν 7.000
Σάο Τομέ και Πρενκίπε 8.000
Νήσοι Κομόρος 15.000
Αφγανιστάν 17.500
Νήσοι του Σολομώντα 23.000
Ομοσπονδία της Μικρονησίας 26.000
Μαυριτανία 29.000
Γουινέα-Μπισάου 30.000
Λιβύη: 34,000 (στοιχεία 2008)
Βόρεια Κορέα 35.000