Συνολικές προβολές σελίδας

"Print this page"

music

kersoras

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ, ΟΎΤΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΟΎΤΕ ΚΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ. ΕΊΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ. ΌΣΑ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΑ ΜΟΥ ΆΡΕΣΑΝ Ή ME ΆΓΓΙΞΑΝ -ΠΙΟ ΒΑΘΙΆ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ- ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΑΡΈΣΟΥΝ Ή ΑΓΓΊΞΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΌ ΕΣΑΣ!!!

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΛΙΣ 13 ΧΡΟΝΩΝ...


Ένα χαμόγελο δεν στοιχίζει τίποτα, κι όμως είναι πολύτιμο.
Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται, χωρίς να πτωχαίνει εκείνον που το δίνει.
Δεν διαρκεί παρά μια στιγμή αλλά η ανάμνηση του είναι καμιά φορά αιώνια. Κανένας δεν είναι τόσο πλούσιος για να μην το έχει ανάγκη και κανένας τόσο φτωχός, για να μην το αξίζει.
Δημιουργεί την ευτυχία στο σπίτι.
Είναι στήριγμα στις υποθέσεις και ορατή ένδειξη φιλίας.
Ένα χαμόγελο αναπαύει τον κουρασμένο, δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στη λύπη, αναπτερώνει την αισιοδοξία στη ζωή.
Είναι αντίδοτο σε κάθε θλίψη.

Κι όμως δεν δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν αγοράζεται, γιατί είναι κάτι που έχει αξία μονάχα τη στιγμή που δίνεται.
Κι αν καμιά φορά συναντήσετε κανέναν άνθρωπο που δεν σας χαρίζει το χαμόγελο του, σταθείτε γενναιόδωροι και δώστε του το δικό σας.
Γιατί κανείς δεν έχει τόση ανάγκη το χαμόγελο, όσο εκείνος που δεν μπορεί να το δώσει στους άλλους.....

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΠΑΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ....



Θυμός


Ο θυμός είναι μια δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, που συνδέεται στενά με τη βούληση και την αποφασιστικότητα. Το κακό του όνομα, ο θυμός το πήρε διότι συνήθως τον χρησιμοποιούμε με απαράδεκτο τρόπο, για να επιβάλλουμε το δικό μας θέλημα πάνω στους άλλους ανθρώπους.

Ο θυμός μπορεί να παρομοιασθεί με τη φωτιά: Όταν είναι ανεξέλεγκτη, καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της. Όταν όμως είναι ελεγχόμενη, παράγει πολύτιμη ενέργεια. Έτσι και ο θυμός, όταν μετατραπεί σε τυφλή οργή, πληγώνει τους πάντες στον περίγυρό μας αλλά ακόμη και εμάς τους ίδιους. Όταν όμως ο θυμός πάρει τη μορφή της ανυποχώρητης αντίστασης εναντίον ενός συγκεκριμένου κακού, είτε αυτό βρίσκεται μέσα μας είτε στην κοινωνία γενικότερα, τότε είναι χρήσιμος και παράγει έργο.

Αν το κακό στο οποίο θέλουμε να αντισταθούμε βρίσκει ενσάρκωση μέσα σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, χρειάζεται να αποφύγουμε τον πειρασμό να στραφούμε εχθρικά και με προκατάληψη εναντίον αυτού του προσώπου. Το κακό πρέπει να το αντιπαθούμε στη γενική του έννοια, όπου και αν το συναντούμε, τον δε άνθρωπο να τον αγαπάμε και να τον συγχωρούμε χωρίς να τον ταυτίζουμε απόλυτα με τυχόν σφάλματα που διέπραξε σε κάποιο σημείο της πορείας του.

Μερικές φορές θυμώνουμε αποσκοπώντας στον έλεγχο των άλλων δια του φόβου. Ακόμη όμως και αν κατορθώσουμε το σκοπό μας, ώστε ο άλλος να κάνει αυτό που θέλαμε, η νίκη μας θα είναι πύρρειος, απατηλή: Με την πρώτη ευκαιρία, μόλις νιώσει λίγο πιο δυνατός, ο άλλος άνθρωπος θα αποτινάξει το ζυγό μας. Εν τω μεταξύ θα μας καθησυχάζει με ψέματα – τα οποία φυσικά εμείς προκαλέσαμε – ώστε να νομίζουμε ότι συμφωνεί μαζί μας ενώ κατά βάθος μας περιφρονεί. Αν λοιπόν έχουμε αυτή την κακή συνήθεια, να θέλουμε να επιβαλλόμαστε στους άλλους με το θυμό, ας γνωρίζουμε ότι ελάχιστα κατορθώνουμε και ας αναζητήσουμε ένα πιο δημοκρατικό τρόπο να συνυπάρχουμε με τους άλλους.

Αν έχουμε ξεσπάσματα οργής που – αν και γνωρίζουμε ότι δε μας βοηθούν – βρισκόμαστε σε αδυναμία να τα ελέγξουμε, ίσως θα βοηθούσε αν επιδιώκαμε γενικότερα να γίνουμε πιο πειθαρχημένοι στη ζωή μας: Στο φαγητό που τρώμε, στον ύπνο που κοιμόμαστε, στην εργασία που κάνουμε κάθε μέρα. Ο άνθρωπος που γενικά ξέρει να επιβάλλεται στις επιθυμίες του, μπορεί επίσης να επιβληθεί και στα ξεσπάσματα της οργής.

Αν τώρα εμείς είμαστε τα θύματα του θυμού άλλων, τότε ας χρησιμοποιούμε την εξής προσέγγιση: Ούτε να τους φοβόμαστε, μα ούτε και να αντιμιλάμε ή να θυμώνουμε και εμείς, διότι έτσι ρίχνουμε, απλά, περισσότερο λάδι στη φωτιά. Καλύτερα είναι να περιφρονούμε την προκλητική συμπεριφορά, να κάνουμε σαν να μην έγινε, χωρίς όμως αυτή η περιφρόνηση να γενικευθεί ώστε να περιφρονούμε πλήρως τον άλλο άνθρωπο. Αν τηρήσουμε αυτή τη στάση, τότε και εμείς θα απελευθερωθούμε από ανθρώπους που προσπαθούν να μας εξουσιάζουν, αλλά και αυτοί με τη σειρά τους ίσως προβληματιστούν – βλέποντας τις προσπάθειές τους να πέφτουν στο κενό - ώστε κάποια μέρα να αλλάξουν τρόπο και προσέγγιση.


Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Αξίζει να αφιερώσουμε όλοι μας 2 λεπτά για να διαβάσουμε το παρακάτω μήνυμα:

Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια.


Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα.
Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του.

Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.

Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του:
«Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;»

Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της:

«Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.»

Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα.

Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα.

«Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης..»

Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο:

«Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.»

Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια.

«Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου.»

Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει.

Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε:

«Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί.»

Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε:
«Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μ’αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου.»

Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό.

Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι:

«Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;»

Εκείνο απάντησε:

«Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά.»

Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά.

Το αγοράκι ψιθύρισε:

«Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.»

Έπειτα με κοίταξε και είπε:

«Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για ν’αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου.

Εκείνος άκουσε την προσευχή μου.

Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν’αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω.

Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για ν’αγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο.

Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...»

Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου.

Τέλειωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα.

Δεν μπορούσα να βγάλω απ’το μυαλό μου το αγοράκι.

Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της.

Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη.. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη....

Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού;

Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή.
Δεν μπόρεσα να μην πάω ν’αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της.

Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα.

Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα.

Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά...


Τώρα έχεις δύο επιλογές:

1) Να στείλεις το μήνυμα αυτό στους φίλους σου.

2) Να προσποιηθείς ότι δεν το διάβασες και ότι δε σε άγγιξε.

Αν το στείλεις, ίσως εμποδίσεις κάποιον από το να οδηγεί ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, και ίσως να επαναπροσδιορίσεις μέσα του την αντίληψή του περί ζωής.

Καρότο, Αυγό και Καφές ..


Καρότο, Αυγό και Καφές ...
Δε θα ξαναδείς ένα φλιτζάνι καφέ με τον ίδιο τρόπο ξανά

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.

Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.
Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη.

Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας.
Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ.
Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ'ένα μπωλ.
Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.
Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: "πες μου τι βλέπεις".

"Καρότα, αυγά και καφέ", της απάντησε η κόρη.
Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα.
Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει.
Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό.
Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του.
Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".

Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό.

Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά.
Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο.
Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε.

Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.
"Ποιο απ΄αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.
"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"

Σκέψου το λίγο: Τι απ΄αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;

Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες;
Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά;

Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του.

Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.

Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;

Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα
για να σε κάνει ευτυχισμένο.


Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα απ΄όλα.
Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους. Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν. Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι ν΄αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου. Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν. Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά και όλοι γύρω σου θα κλαίνε.


Είμαστε ό,τι τρώμε...


Όσο κι αν δε μας αρέσει να θεωρούμαστε ως έθνος, ολίγον κοιλιόδουλοι, εντούτοις η ίδια μας η γλώσσα έρχεται να μας...

...διαψεύσει, με πλήθος σχετικών γαστρονομικών εκφράσεων, στις οποίες δεσπόζει το ρήμα : τρώω, σε όλες τις μορφές του !!

Ιδού λοιπόν:

Έφαγε προσποίηση

Τρώω φλας

Έφαγα τον κόσμο (να σε βρω)

Έφαγα χυλόπιτα

Του έφαγα τη θέση

Τον έφαγε τον άνθρωπο (= τον σκότωσε)

Του έφαγα τη σειρά

Τον έφαγες τον άνθρωπο (= τον έπρηξες)

Έφαγα μια σούπα (= γλίστρησα)

Έφαγα τιμωρία

Θα φας πρόστιμο!

Μην τρως λέξεις (τόνους κ.λ.π.)

Έφαγα τη ζωή μου (στα θρανία)

Φάγαμε πακέτο

Έφαγα τα λυσσιακά μου

Έφαγα μια ταλαιπωρία!

Τρώω πόρτα

Σ' έφαγα λάχανο

Έφαγα την ώρα μου (μαζί σου)

Θα σε ...φάω (= πονηρό)

Μ' έφαγες με τη γκρίνια σου

Εγώ δεν τα τρώω κάτι τέτοια

Τώρα που έφαγες τον γάιδαρο, θα αφήσεις την ουρά;

Θα φας ξύλο !

Με τρώει η περιέργεια

Με γλωσσόφαγες

Δε μ' αρέσει να τρώω κοροϊδία

Με τρώει η μύτη μου

Σε τρώει ο κ ...; ...; ...; σου;

Μην τρώγεσαι με τα ρούχα σου !

Θα φας τα μούτρα σου !

Το' φαγε το παραμύθι

Έτσι όπως πας θα το φας το κεφάλι σου !

Έφαγε την κοτρώνα στο κεφάλι

Εγώ δεν τρώω κουτόχορτο

Άντε! φαγώθηκες πια!

Έφαγε της χρονιάς του!

Τα' φαγε τα ψωμιά του!

Ψωμί κι αλάτι φάγαμε μαζί

Μην τρώγεστε σαν τα κοκόρια!

Ε, δεν τρώγεσαι με τίποτα!

weather -ΚΑΙΡΟΣ-